Umowa wdrożeniowa należy do kluczowych kontraktów związanych z informatyzacją przedsiębiorstwa. Z punktu widzenia zamawiającego, umowa ta reguluje kwestie dostarczenia i uruchomienia oprogramowania obsługującego określone procesy biznesowe. Takie ogólne ujęcie jest nieco uproszczone.
W niniejszym artykule postaram się przybliżyć Państwu nowe orzeczenie Sądu Najwyższego o sygnaturze III CZP 89/15, zapadłe 31 marca 2016 r. Jest ono o tyle interesujące, iż problem, którym zajmował się Sąd Najwyższy dotyczy bardzo szerokiego kręgu osób, w praktyce każdej, która pełni lub pełniła funkcje w zarządzie spółki handlowej. Zanim jednak przejdę do meritum nie mogę się oprzeć osobistej refleksji.
W ostatnich latach w branży IT można zaobserwować rosnącą popularność tzw. pozapracowniczych form zatrudniania programistów (np. umów o dzieło lub umów o świadczenie usług). Zainteresowanie takimi formami współpracy istnieje zarówno po stronie pracodawców, którzy dzięki ich zastosowaniu mogą optymalizować koszty, jak również u programistów, którym formy te zapewniają większą elastyczność współpracy oraz wyższe dochody.
Nasza strona wykorzystuje pliki cookies. JCJK używa cookies i podobnych technologii w celach statystycznych i zapewnienia prawidłowego działania strony. Wyrażam zgodęPolityka prywatności